İnsan, hiçbir zaman tek bir surete hapsolmaz. Değişen zaman ve mekan algısıyla suretinde farklılıklar gelişir. Ruhun devinimleri daima surete yansır. Masklar ise insanın kendi eliyle suretini değiştirmesinin en eski ve en pratik yoludur. Bu kimi zaman; alaycı bir gülümsemeyle (Suret I), kimi zaman meraklı bakışlarla (Suret III) ortaya çıkar. Bazen, radikal bir biçimde (Suret II), başka bir canlının suretinde yeniden biçimlenir. Çoğunlukla, insanın içindeki korkunun bir yansıması olarak (Suret V) ya da ihtiyacını hissettiği gücün arzusu (Suret IV) olarak şekillenir.