Öner Taylan Öztürk, “İsimsiz”, 2022, kağıt üzerine kurşun kalem, 50 x 70 cm

“Yerleşememek, taşınmak ve taşmak, beraber varolmak, bu çizimleri yaparken etrafında dolaştığım düşünceler. İzler, kalıntılar, döküntüler şeklinde duvarlara, mekanlara, eşyalara yansıyan çelişkili ve dalgalı bireysel dünyamız, tüm insan hareketinin ve yaşadığımız gezegene yansıyan izlerinin yanında ne anlam ifade edebilir? Bireysel hikayemiz, bireysel zaman algımız, ekolojik bir zaman boyutunda, tüm canlı ve cansızlarla birlikte tekrar düşünülebilir, alternatif ve akışkan bir yaklaşıma, sürekli dönüşen bir bir aradalık ve bir arada varolma becerisine kapı aralayabilir mi? İşlerim direkt bir anlam ifade etmek, neden sonuç ilişkileri kurmak gibi amaçlar taşımamakla birlikte, zamanın dönüştürücülüğü bağlamında yerimizi ve konumumuzu sorgulayan kesişimleri aramakla ilgili. Mekanları, hayvanları, bitkileri ve objeleri bir arada çeşitli arayışlarla betimlemek, sanki bir bütünlük halindelermiş, bir hikayenin parçalarıymış gibi hissettirmelerini, birbirlerine yönelmelerini sağlamak, aynı zamanda, insan toplumlarının, diğer canlılar, mekanlar ve çevresiyle de oluşturmaya çalışacağı bir yaşam hikayesinin bitmeyen denemeleridir.”